Statek percepcji

Pierre Derlon, francuski badacz plemion cygańskich, opisał medytację z tablicami z Chartres, którą stosowali cyganie aby osiągać odmienne stany świadomości. Tablice te nazywają się tablicami z Chartres ponieważ ich kształty i ułożenie stanowią ukryty motyw planu geometrycznego najstarszej katedry gotyckiej zbudowanej w Chartres, co zostało odkryte przez Louis'a Charpentier'a.

Medytacja z tablicami polegała na lekko zezującym patrzeniu na dwa rzędy figur i skupianiu wzroku za tymi figurami, tak aby pośrodku powstał trzeci rząd figur złożony z tych dwóch podwojonych i nałożonych na siebie pierwotnie obserwowanych rzędów. Trzeci środkowy obraz po nałożeniu dwóch obrazów 2D widzimy jako posiadający dodatkowy trzeci wymiar co wygląda tak jakby obraz wychodził ponad płaszczyznę. Analogicznie nasz mózg wytwarza obraz 3D gdzie poprzez patrzenie stereoskopowe nakłada na siebie dwa lekko różniące się obrazy uzyskane przez dwoje oczu z dwóch różnych kątów widzenia.

W przypadku obserwacji tablic z Chartres nasz mózg natrafia na przeszkodę polegającą na tym, że dwa obrazy nakładane mają wprawdzie ten sam kształt ale różnią się kolorami co powoduje, że w wytworzonym trzecim rzędzie figur kolor przeskakuje i dopiero po dłuższym wpatrywaniu się może się ustalić barwa fioletowa będąca mieszaniną barwy niebieskiej i czerwonej, czy tak jak na poniższej ilustracji barw: karminowej i jasno niebieskiej. Następuje wtedy synchronizacja półkul mózgowych medytującego, która jest wstępem do eksploracji odmiennych stanów świadomości.

Tablice z Chartres składają się z trzech podstawowych figur geometrycznych o tym samym polu powierzchni, koła, kwadratu i prostokąta o stosunku boków 2:1. Ich ułożenie nie jest przypadkowe i odzwierciedla ciąg Fibonacciego, który jest obecny w całej przyrodzie ożywionej i jest podstawą świętej geometrii. Koło to stosunek 0 do nieskończoności, kwadrat to stosunek 1:1, prostokąt to stosunek 2:1. Kolejne stosunki następujących po sobie liczb w ciągu Fibonacciego to 3/2, 5/3, 8/5, 13/8, 21/13, 34/21, 55/34, itd. Granicą tego ciągu w nieskończoności jest złota liczba PHI (fi) = 1,618....., która w materialnych odzwierciedleniach przyrody nigdy nie jest osiągana ale jest z dobrym przybliżeniem uzyskiwana jako jeden ze stosunków liczb ciągu Fibonacciego na przykład ziarna słonecznika układają się tak, że tworzą dwie spirale o 34 ramionach lewoskrętnych i 55 ramionach prawoskrętnych.

Tablice z Chartres to jakby trzy pierwsze schody do nieba, które będąc pierwszymi stosunkami liczb ciągu Fibonacciego wskazują kierunek, w którym podążać może nasza percepcja dostrajana przez liczby ciągu Fibonacciego aby osiągnąć głębokie poziomy świadomości.

Figury takie jak koło, kwadrat czy prostokąt możemy też widzieć jako pewne symbole na przykład okrągły stół króla Artura, czy stół o proporcjach 2:1 jako stół ostatniej wieczerzy itp. Można by też uznać, że przy takim podejściu Paleta barw - transmiter energii byłaby kołem i jako zero/nieskończoność zawierałaby pełen i nieokreślony potencjał. Kwadratem mogłaby być i-ching - księga przemian ze swoimi 64-ema heksagramami, które układają się w kwadrat 8 heksagramów na 8 heksagramów a reprezentantami tablic 2:1 mogłyby być np. karty tarota.

Gorąco polecamy metodę medytacji z tablicami z Chartres, która nie tylko jest narzędziem eksploracji nieskończonego morza świadomości ale też pozwala na zbliżenie się naszego ciała energetycznego i fizycznego.

Zawężenie percepcji pojawia się gdy poziom energii ulega obniżeniu.

Percepcja jest u ludzi coraz to bardziej zabużona. Związane jest to z wpływem na człowieka tzw. cywilizacji jak też z istotami, które pasożytują na nim.

Ciągłe zatruwanie organizmu człowieka, jego części materialnej jak i duchowej, doprowadza istotę do stanu permanentnego niedoenergetyzowania. W związku z tym większa część energii zużywana jest do oczyszczania i utrzymania przy życiu organizmu ludzkiego.

Od poziomu energii, wypełniającej istotę, zależy bezpośrednio zakres jej postrzegania, a co za tym idzie, poziom jej świadomości.

Najłatwiej zmienić ten zakres na szerszy pozbywając się szkodliwych nawyków (np. różnych używek cielesnych czy psychicznego znęcania - użalania - się nad sobą i innymi).

Drugim krokiem jest przezwyciężenie, poprzez świadomą transformację, trafiających do nas impulsów z otoczenia próbującego nieświadomie obniżyć nasz poziom energii. Najczęściej działają na nas w ten sposób najbliżsi.

Trzecim krokiem jest nieskazitelna walka o WOLNOŚĆ z naszymi pasożytami , którzy w pełni świadomie wykorzystują wypracowaną przez nas energię. Ta ciężka praca, o czystej intencji, prowadzi do wyzwolenia z wąskiego zakresu postrzegania, do wyjścia poza narzucony naszej świadomości MATRIX, poza matrycę zawierającą wybrane dla nas schematy odczuwania, myślenia i inne. Efektywność tej pracy zależy od jej poziomu zharmonizowania z wszystkim co nas otacza.

Czym jest UWAGA?

Potrafimy ją skupiać w jednym miejscu jak też rozproszyć ją. Mamy też umiejętność podzielności uwagi.

Jadąc samochodem skupiamy swoją uwagę na jezdni tuż przed nami, jeśli coś naszą uwagę rozproszy lub też zmienimy położenie punktu skupienia uwagi może zdarzyć się wypadek. Mówimy wtedy, że wystarczyła chwila nieuwagi. Wiemy jednak, że uwaga nie "zniknęła", lecz zmieniła niejako swoje położenie, swój punkt skupienia lub rozproszyła się na tak wiele punktów, że znaleźliśmy się w stanie dekoncentracji (rozproszenia uwagi).

Wiemy już, że tam gdzie jest skierowana uwaga tam płynie energia.

Punkt skupienia uwagi możemy dowolnie przemieszczać podobnie jak dzieje się to w naszym oku z ostrością obrazu, którą możemy zmieniać. Soczewka oczna ma możliwość zmiany swojego kształtu a przez to zmiany swojej ogniskowej co pozwala nam na ostre widzenie przedmiotów dalszych jak i bliższych. Zjawisko to nazywane jest akomodacją.

Można więc teraz wywnioskować, że energia płynie do nas z miejsca, na które nakierowaliśmy swą uwagę.

Możemy teraz porównać UWAGĘ do soczewki o zmiennej ogniskowej a wiązkę światła przechodzącą przez soczewkę do strumienia świadomości (energii) obejmowanego przez uwagę.

Zmieniając ogniskową (punkt skupienia) naszej uwagi możemy skupiać ją w jednym dowolnym miejscu czaso-okreso-przestrzeni, a zmieniając znak ogniskowej na ujemny rozpraszamy uwagę na wiele takich punktów czaso-okreso-przestrzennnych.

Poza tym mamy też możliwość przemieszczania naszej UWAGI tak, aby przesuwała się ona przez różne stumienie świadomości, tak jak dzieje się to z przechodzeniem ze stanu jawy w sen.

Można jednak sądzić, że możliwe staje się też POSZERZANIE UWAGI (poszerzenie percepcji) tak, aby obejmowała ona kilka różnych strumieni świadomości (wiązek światła), które następnie mogą być skupione w jednym miejscu przez odpowiednie ustawienie parametrów naszej UWAGI, czego przykładem może być świadome śnienie.

Tak więc: "...w jedno ognisko myśli, w jedno ognisko duchy...".

UWAGA jest czymś bardzo istotnym. Jak to często bywa sam wyraz - UWAGA! - ostrzega, informuje, nakazuje, zakazuje, ogólnie mówi o czymś na co musimy zwrócić swoją uwagę.

Nasza UWAGA ulega rozszczepieniu podobnie jak światło białe rozszczepia się na wiele barw. Pojedynczy strumień uwagi może być dalej skupiany lub rozpraszany.

Poszczególne strumienie uwagi byłyby więc najczęściej związane z naszymi poszczególnymi zmysłami. Nasza świadomość wędruje od jednego obszaru uwagi do innego. Bardzo rzadko jesteśmy świadomi tego co odbierają jednocześnie nasze różne zmysły.

Ciekawym i pouczającym doświadczeniem jest świadoma obserwacja impulsów pochodzących od kilku (przynajmniej trzech) różnych zmysłów (świadoma obserwacja np. obrazów, dźwięków i zapachów).

Nasza świadomość najczęściej przemieszcza się tylko po kilku strumieniach uwagi. Większość "ludzi zachodu" jest wzrokowcami bo ten strumień uwagi, który jest związany ze zmysłem wzroku jest przez nich preferowany. Jednak np. niewidomi wybierają zmysł dotyku czy słuchu przez co są one u nich dużo bardziej rozwinięte i czułe niż u przeciętnego człowieka.

Czasem jednak doświadczamy czegoś niezwykłego, dostrzegamy, czujemy coś co na codzień dla nas nieistnieje. To nagle nasza świadomość przesuwa się do strumienia uwagi, którego dotąd nie znała, który jest połączony ze zmysłem dotąd dla nas nieodkrytym. Najczęściej zdarza się to podczas snu, ale nie jest to zwykły sen, czasem jest to świadomy sen.

Nasza obecna zachodnia cywilizacja jest cywilizacją wzrokowców, większość świadomie czerpanych informacji z otoczenia dociera do nas za pośrednictwem tego zmysłu. Tak też uczymy nasze dzieci doświadczać świata, co zawęża ich zrozumienie tym samym obniżając jakość ich życia.

Istnieją kultury na Ziemi, których świadomość obejmuje inne strumienie uwagi w związku z czym postrzegają oni otaczający nas świat zupełnie inaczej. Przykładem mogą tu być aborygeni, rdzenni mieszkańcy Ameryki i inne ludy tzw. pierwotne.

Aby w pełni zrozumieć rzeczywistość, którą jesteśmy i w pełni ją doświadczać, należy swoją świadomością objąć możliwie jak najwięcej strumieni uwagi, które są dla nas dostępne (znajdują się w strumieniu życia ludzkiego).

Tak więc SCALAJMY ŚWIADOMOŚCIĄ strumienie uwagi w UWAGĘ.

Synestezja (z greckiego: syn - razem, aisthesis - czucie, postrzeganie) jest zjawiskiem polegającym na łączeniu wrażeń odbieranych różnymi zmysłami przez człowoeka, który w ten sposób potrafi np. każdą cyfrę czy literę widzieć w określonym kolorze, odczuwać smaki kształtów czy widzieć barwy dźwięków.

Zjawisko to jest badane od 1880 roku i jak dotychczas nie znalazło jeszcze pełnego wyjaśnienia, choć naukowcy potrafią już badać niektóre formy synestezji i doszli do wniosku, że zachodzi tu "skrzyżowane pobudzenie" polegające na tym, że jeśli pobudzimy jakiś fragment kory mózgowej to wzrośnie też aktywność obszarów leżących w jego pobliżu.

Nieznana jest natomiast przyczyna wywołująca to zjawisko, ale wysunięto podejrzenie, że już w okresie prenatalnym rozwijające się nadliczbowe połączenia nerwowe nie są wskutek pewnych mutacji genetycznych usuwane.

Szacuje się, że zdolność do synestezji ma jedna osoba na 200, ale np. wśród artystów ten stosunek wynosi 7 do 200.

Ponadto okazuje się, że każdy z nas w większym lub mniejszym stopniu posiada tego rodzaju zdolności, które pojawiły się u człowieka wraz ze zdolnością do znajdowania jednoczesnych cech bodźców pochodzących z różnych zmysłów, co następnie zostało rozwinięte w bardziej złożone formy abstrakcyjnego myślenia.

Istnieje przypuszczenie, że ze zjawiskiem synestezji związana jest zagadka powstania mowy. Odkryto np. mechanizm, który powoduje wygięcie języka w kierunku podniebienia, gdy następuje percepcja ostrokątnych kształtów czy twardo brzmiących dźwięków.

Oto prosty eksperyment: którą z przedstawionych figur nazwałbyś "buba", a którą "kiki"?

Odpowiedź: Okazuje się, że 98% osób skojarzy kształt przypominający kleks z pierwszym z tych słów.

W świetle tych badań pojawia się pytanie, na ile człowiek może rozszerzyć swoją jednostkową percepcję rzeczywistości i mieć świadomość informacji płynących do kilku jego zmysłów jednocześnie. Istotne jest to wtedy, gdy do świadomości człowieka docierają jednocześnie dwa strumienie informacji z zewnątrz oraz z wnętrza. Naukowcy zajmują się obecnie tylko tymi zewnętrznymi bodźcami wzbudzającymi pole świadomości całkowicie zapominając o wnętrzu człowieka.

Opracowano na podstawie artykułu: "Brzmienie barw, smak kształtów" V.S.Ramachandran i E.M.Hubbard; nr 6(142) "Świat nauki", czerwiec 2003.

Świadomość - czym jest? Czy można ją opisać intelektualnie czy tylko możemy ją doświadczać. Znamy różne funkcje świadomości lecz czym jest ona w swej istocie?

Jedną z tych funcji jest zdolność obserwacji impulsów płynących z świata zewnętrznego z jednoczesną obserwacją impulsów płynących z wnętrza. Potrafimy więc obserwować to co wydarza się wokół nas oraz nasze wewnętrzne reakcje na te wydarzenia zewnętrzne. Percepcje tych dwóch rzeczywistości (podział jest intelektualny i służy lepszemu zrozumieniu) nakładają się na siebie w zjawisku świadomości.

Percepcja rzeczywistości zewnętrznej często ograniczona jest przez intelektualną obserwację (życzeniowa rzeczywistość danej osoby, obserwacja przez porównywanie) zamiast być doświadczeniem złączenia (komunii - obserwator jest połączony z rzeczywistością w procesie obserwacji) naszej istoty z tym co jest wokół nas. To samo dotyczy się naszego wnętrza, którego rzeczywistość przesłaniają nam nasze schematyczne wzorce emocji czy myśli.

Świadomość jest więc doświadczaniem tego co jest w TERAZ.

Percepcję ograniczają też nasze zmysły, które uważamy za ograniczone. Jeśli zwiększamy osiągi wyobraźni (stawianie pytań wykraczających poza intelekt) to rośnie prędkość naszej świadomości (wprowadzanie umysłu w wyższe pole świadomości), a tym samym zwiększa się częstotliwość rejestrowanych wydarzeń (percepcja rozszerza się) i dociera do nas więcej informacji.

U człowieka zauważamy, że odbiór wrażeń następuje za pomocą zmysłów, które zostały przez nas sklasyfikowane i rozdzielone. Możemy jednak zadać sobie pytania tego typu: "Czy czuję wschód słońca?", "Czy widzę emocje?", itd.

Występują w naszym życiu zdarzenia potwierdzające to, że odbieramy rzeczywistość nie jednym zmysłem lecz kilkoma jednocześnie. Często jednak umyka to naszej świadomości zostawiając jedyny ślad w tym co możemy nazwać podświadomością. Można więc np. prócz widzenia barwy, odczuć ją, posmakować, czy usłyszeć.

Kilka lat temu zdarzyło się, że dwóch polskich grotołazów utknęło w jaskini. Zostali odnalezieni dopiero po dwudziestu kilku dniach cali i zdrowi. Jeden z nich opowiadał później, w pewnym programie telewizyjnym, jak co dzień słyszał wschód i zachód słońca. Widzimy więc, że takie codzienne zjawisko jak wschód czy zachód słońca można odebrać nie tylko zmysłem wzroku ale też innymi zmysłami.

Jednak nasza cywilizacja spowodowała, że odbierając jakieś zdarzenie koncentrujemy się głównie na informacjach uzyskanych przy użyciu jednego ze zmysłów, jednocześnie pomijając informacje odebrane innymi zmysłami. Często jest tak, że uświadamiamiając sobie to co zarejestrował jeden ze zmysłów mimo tego postępujemy za podświadomymi wskazaniami innego z nich.

Świadomość wewnętrzną można zdefiniować jako świadomość tego, że jasteś świadomy. Świadomość zewnętrzną charakteryzuje świadomość tego co Cię otacza. Obie uwagi stwarzają "przestrzeń", w której świat zewnętrzny nakłada się na świat wewnętrzny tworząc racjonalny ciąg składający się na sens istnienia.

"ŚWIAT jest taki jaki myślimy, że jest". Implikacje energetyczne wynikające z tej zasady są tak głębokie, że aż trudne do przeniknięcia. Zatraca się różnica między faktem obiektywnym a iluzją, między rzeczywistym a wymyślonym.

Łatwo zauważyć, że sfery przekonań determinują zjawiska, zdarzenie (doświadczenie) zewnętrzne. Dlatego KREATORZY SKRAJNOŚCI narzucają nam swoją wizję rzeczywistości. Wyprzedzają scenariusze zdarzeń, wymuszają określenie się po jakieś stronie, identyfikowanie się z jakimś poglądem, czyjąś racją. W ten sposób tworzą i realizują własną wizję opartą na programie podporządkowania i hierarchii.

Do tego celu wpisano w zbiorową podświadomość ludzkości program polaryzacji. Program dobra i zła, system wymuszonej interpretacji. Ten CZAS mija. Posłuchaj swojego serca, odszukaj swój ton. Wznieś się w subtelne płaszczyzny REZONANSU. Zapraszamy do podróży.